..

* نشستم اینجا .. بالای دیوار بی اعتمادی ..  

دیواری نامرئی ..  

با آجرهایی سیاه .. که سیاهی هیچ کدامشان به چشمم نیست .. 

پاهایی آویزان از سر بی قراری و  

سری افکنده از روی عشق ..  

** تمام حرف من همین بود ..  

دوستت دارم ..  

دوستم داری ؟؟  

داشتی ؟؟  

نه !!  

دوستت دارم ..  

*** حیف ..  

حرفهایم حریف حرافی کلاغهای سیاه بالای بلندترین درخت خشک باغچه هم نشد

آنجا که من ساکت بودم و ساکت بودم و با هر بار .. شنیدم که میگفتند ..

برف .. برف ..  

برفی نبود ...